1º e 2º ESO
Vento ferido
O libro que marca a incorporación de Carlos Casares á literatura galega.
Unha ducia de relatos curtos forman Vento
ferido, o libro que deu a coñecer a Carlos Casares en 1967 no entón nacente
panorama literario galego. Nesta primeira obra, o autor toca xa algúns dos
temas que serán fundamentais na súa traxectoria: a memoria, a desesperanza e a
violencia.
É esta última a que destaca nos descarnados contos de Vento
ferido, de apenas cinco ou seis páxinas: a violencia como rito de tránsito
entre a infancia e a idade adulta; a vinganza e a reafirmación ruda da
masculinidade; ou o axuste de contas persoal e político.
Alternando o monólogo interior coa narración en terceira persoa,
Casares retrata personaxes desesperados, vellos que agardan unha visita que os
saque da monotonía, cegos, enfermos e vítimas de amores imposibles, cunha
linguaxe seca e apegada á oralidade.